Eerder schreven we over de leerlijn voor omgevingsanalisten van de Nederlandse politie, en hoe we de principes van competentiegericht leren gebruikten om de impact ervan te vergroten. Inmiddels heeft een tweede groep professionals de leerlijn doorlopen.
Eén van de voordelen van competentiegericht leren is dat het je in staat stelt om gerichte aanpassingen in het leerplan te doen, en dat is precies wat we hebben gedaan tussen leerlijn 1 en 2. Hieronder een vergelijking van de resultaten van beide trajecten:
-
Uit de verschillende assessments vóór en na leerlijn 1 bleek dat iedereen duidelijke vooruitgang had geboekt. Gemiddeld zagen we een gepercipieerd leerrendement (ervaren stijging in competentie) van 32%. Omdat we goed wisten waar minder werd geleerd dan verwacht, konden we gerichte verbeteringen doorvoeren. Dat leidde na leerlijn 2 tot een gemiddelde stijging van 41%. De leerlijn lijkt dus effectiever te zijn geworden: deelnemers ervaarden een grotere vooruitgang dan tijdens leerlijn 1, ondanks een gelijk startniveau.
-
Al vóór de ontwikkeling van de leerlijn stelden we een competentiematrix op, met daarin maar liefst 79 competentie-elementen. Niet alle competenties maakten deel uit van het leerplan; van een aantal competenties (bijvoorbeeld kennis over noodplanning of het politieke landschap in Nederland) wordt verwacht dat de analist zich op een andere manier vertrouwd maakt met de materie. Na leerlijn 1 bereikten deelnemers het gewenste competentieniveau op 81% van alle competentie-elementen en 87% van de specifiek uitgeleerde elementen. Na leerlijn 2 stegen deze cijfers naar respectievelijk 83% en 92%. Ook dat wijst op een effectievere leerlijn.
-
Leerlijn 1 focuste vooral op het aanleren van vaardigheden, iets wat vaak minder goed lukt in traditionele opleidingen. Tegelijkertijd werd er ook nieuwe kennis overgedragen. Op het vlak van attitude werd de minste vooruitgang geboekt. Dat kan komen doordat deelnemers van meet af aan al een sterke attitude hadden, of omdat deze competenties minder expliciet aan bod kwamen. Deze trend zette zich door in leerlijn 2: deelnemers gaven aan vooral vaardigheden te hebben geleerd, gevolgd door kennis en vervolgens attitude.
-
Deelnemers die bij de start van het traject het minste competent waren, rapporteerden de grootste leerwinst. Dat is logisch, maar het blijft een uitdaging om zowel beginners als ervaren analisten voldoende te prikkelen zonder daarbij anderen te verliezen. Na leerlijn 2 rapporteerden deelnemers zonder ervaring in crisiscommunicatie een stijging van 48% in gepercipieerd leerrendement. Bij ervaren collega’s was dat 38%. Na leerlijn 1 was dat nog 51% en 19%. Hoe hoger de gepercipieerde startbekwaamheid, hoe lager doorgaans het ervaren leerrendement (en omgekeerd). Die trend werd bevestigd in leerlijn 2. Tegelijk lijkt het verschil tussen beginners en gevorderden nu kleiner dan bij leerlijn 1, wat erop wijst dat de meer ervaren deelnemers beter geprikkeld werden.
We kijken met trots terug op de fijne samenwerking met de Nederlandse politie en zijn hen dankbaar voor de kans om de kracht van competentiegericht leren te laten zien. We dragen de leerlijn nu aan hen over en wensen de organisatie nog veel leerplezier!
